Ben de kürdüm elhamdulillah! Haydin buna da alışalım!

Vay seni ırkçı hoca vay!..
Vay seni bölücü hoca vay!..
Vay seni bozguncu hoca vay!
İşte senin gibi bölücü ve ıkçılar olursa memleketin hali de böyle olur.
Söylesene dinimizde bölücülük var mı?
Ne demek hem kürdüm hem de elhamdulillah!
Buyur işte hem kürdçlük yapıyor, hem de üstüne üstlük ehlahmdulillah diyor yav!
Dinimizde ırkçılık yok, hepimiz müslümanız, hepimiz türküz elhamdulillah, bu kürdüm demekte nerden çıktı?

Bu ve buna benzer sözleri söyleyenlerin sesleri kulaĝıma yansıyor sanki sabah sabah!..

Çünkü yıllarca, hatta onyıllarca ben her şeyim demenin caiz olduĝu sadece „ben kürdüm“ demenin insanı dinden, imandan çıkarttıĝını çok duymuş ve alışmıştık.

Kürd kelimesi kırmızı bir bez, duyanlar ise birer boĝaydı sanki.

Yaşadıĝımız alemi -rasteqîn (reel) alemi yanında birde sanal alem eklendi- bir arena meydanı olarak görenler, kırmızı bezi (kürd kelimesini) görünce din, iman, namus uĝruna hemen saldırıya geçerler!

Kürd kelimesinin suç, Kurdistan kelimesinin de insanı dinden imandan çıkarttıĝını sanan bazı zavallılar kendilerini o kadar kaptırdılarki, Afrika’nın balta girmemiş ormanlarının birinde bir kuşun adı kürd olsa ve bu kuş kendine bir yuva yapsa ve ona bir de isim bulsa „Kurdistan“ onu bile yıkmak için sefeber olanlar çıkar, çünkü kockoca ormanda bölücülük yapılmış olur!..

Belki abarttıĝımızı söyleyenler olabilir, ama deĝil, gerçek böyle, çünkü ben bunu bizzat defalarca yaşadım!

Birgün evime sözde müslüman bir cemaatin sözde başkanı gelmişti. (Adını yazsam herkes tanır) Sohbet esnasında ben Kurdistan dedim, ama sayın başkan birden fırladı;

– Estaĝfirullah de, sen dinden imandan çıkıyorsun!

Kurdistan dediĝimiz için dinden imandan çıktıĝımı söyleyen zata dedimki „eĝer ben Türkistan, arabistan, Pakistan desem aynen günahkar olur muyum?

– Yok dedi, çünkü bunlar sınırları kabul edilmiş, meşru devletlerdir!..

– İyi de sınırları kim çizdi deyince de, adam sinirlendi, „ırkçılık senin gözünü bürümüş, kalbin mühürlenmiş, sana ne desem fayda etmez“ deyip evden ayrılmıştı.

Şimdi ben de kürdüm elhamdulillah yazımı okuyanlar sayfayı hala terketmedilerse, bu sözü söylemenin hamdin bir parçası olduĝunu hatırlatmak isterim.

Yoksa isyan mı edeyim?
Neden Kürd olarak yarattın diye?….
Mademki O yarattı, elhamdulillah
Mademki O kürd olmamı istedi ona da elhamdulillah!
Ya türk yaratsaydı?
Ya arap yaratsydı?
Ya da başka bir millet! O zaman ben ne yapardım?
İsyan mı edecektim?
Hayır ona da elhamdulillah derdim. Çünkü biz müminler olarak Yüce Allah’ın yarattıĝı herşeye ve her çeşitliliĝe elhamdulillah demek zorundayız ve buna da alışmışız, darısı alışmayanların başına!..

Evet hepimiz müslümanız, ehmamdulillah
Hepimiz kardeşiz elhamdulillah
Sen türküsün ehmahdulillah
Ben de kürdüm elhamdulillah!

Selametle kalın

M.Nureddin Yekta
15.04.2007

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir