|
Ahmet kardeşimin vefatından sonra Kamil abimin bir oĝlu oldu. Babam ona da Ahmed ismini koydu. Benden bir-iki yaş küçük olmasına raĝmen arkadaş gibiydik, zaten kardeştik de zira anası beni de emziriyordu. Bir yıl sonrayla da olsa ilk okulu da beraber okumuştuk.
1984'te ben Bayburtta imamlık yaparken izne gelmiştim. Geri dönüşte uĝurlamak için benimle Muşa geldi. Yolda "amca belimde bir aĝrı var" dedi.
Dedim "önce seni doktora gösterelim sonra ben giderim."
Yok dedi "otobüsün gider yetişemeyiz ama söz seni uĝurladıktan sonra doktora giderim."
Bende takıldım "bak baban gibi cimri olma mutlaka git paraya kıymazsan ben vereyim?"
"Yok amca namus sözü gideceĝim" dedi.
Beni uĝurladı. Ben gittim, o da doktora gitmiş, tahliller falan iki ay sonra kanser olduĝunu söylemişler. Hastalık çok ilerlemiş, tedavî fayda etmiyormuş.
Üç ay sonra bir pazartesi gecesi bir rüya gördüm. Rüyamda üç dişimin birden düştüĝünü gördüm, korkuyla uyandım. Nedense bir sıkıntı bastı beni, uyuyamadım sabaha kadar.
Sabah hanıma anlattım, rüyadır korkma dedi. Ama korkudan tir tir titriyordum.
O gün öĝleden sonra köyün dolmuşu Bayburttan dönünce pencereden bakıyordum. Millet indikten sonra dolmuşçu Şükrü bana mektubu gösterdi ve el salladı.
Acil indim, gittim mektubu aldım heyecanla açtım rahmetli annem bana mektup yazmıştı: "Oĝlum gel Ahmet vefat etti."
O hafta içinde üç kişi vefat etmişti.
Yeĝenim Ahmet, H.Izeddin (büyük kayınbirader) amcanın ilk karısı Dilşah, hanımımın amcasını n oĝlu aynı zamanda çok sevdiĝim ilk okul arkadaşım Abdulhadi.
Köye geldim, mezarlarına gittim aĝladım dua ettim.
Rabbim üçüne de rahmet ve maĝfiretini eksik etmesin, mekanları cennet olsun.
* * * * * |
