Yıl 1986
sonbaharıydı.
Bayburt
Aşaĝı
Lori
Köyü
caminin
önünde
oturmuş
ikindi
namazını
bekliyorduk.
Orada
imamdım.
O gün
hava çok
güzeldi,
sıcaktı
aynı
zamanda,
o yüzden
gölge
tercih
edilirdi.
Bir ara
Hüseyin
dayı
dediĝimiz
köyden
yaşlı
biri
yanıma
oturdu
ve
sordu.
-Hoca
efendi
sen
"Kürd
Harbini"
bilirmisin?
-Kürdün
binbir
harbi
var,
hangisni
sorarsın
Hüseyin
dayı?
dedim
-Dersim
Harbi,
dedi.
-Evet
bilirim,
neden
sordun?
diye
söyledim.
Adam
Dersim'in
neresi
olduğunu
ve
savaşın
da ne
zaman
olduğunu
sordu.
1937-38
Dersim
savaşı,
sizin
tabirle
Tünceli'de
oldu
dedim.
'Ha
şimdi
bildiğine
inandım'
dedi.
Durup
duruken
neden
Dersim
savaşını
sorsun,
mutlaka
o
savaşla
ilgili
bir
bildiği
var, onu
sorayım
bari
dedim
kendi
kendime.
-Hayrola
Hüseyn
Dayı o
savaşla
ilgili
bir anın
mı var
ne?
Neden
bana
Dersim
Harbini
sordun?
Yoksa
bir
sorun mu
olacaktı?
Adam
kafasını
salladı,
"yok ne
sorum
olacak,
ben o
zaman
askerdim,
o sıra
hükumet
emriyle
çok kürd
öldürdük!..
Sordum;
sizinle
savaşanları
mı yoksa
öyle
sıradan
herkesi
mi?
Hüseyn
dayi hiç
sıkılmadan
"herkesi
ama
hiçbir
ayırım
yapmadan
herkesi
öldürüyorduk,
hatta
analarının
karnındaki
ceninlerı
bile.
Ben çok
bozuldum,
sinirlendim
dedimki;
-Utanmıyormusun
birde
yaptığın
cinayetlere,
katliama
beni de
şahid
yapıyorsun
Allah
huzurunda,
güya
namaza
gelmişsin,
bir de
yaptıklarını
anlatıyorsun?..
Adam
gayet
pişkin
cevap
verdi.
-Ne
yapalım
onlar
teröristti,
devletimize
karşı
gelmişlerdi
biz de
öldürdük.
-Peki
haydi
büyükler
teröristti
diyelim,
ya
küçüklerin
ya ana
karnındaki
bebeklerin
ne
günahı
vardı?
Adam
yine çok
pişkin
cevap
vedi:
Onlar
da yarın
büyür
terörist
olurlardı,
bak işte
o
zamanın
çocukları
bugün
dağlarda
devlete
karşı
savaşıyorlar.
Bunlar
devletin
öldüremedikleridir,
eğer
hepsi
öldürülseydi
bugün
terörist
olmazdı!...
Evet
konuşmamız
bu
kadardı.
Hüseyn
dayı
Bayburt'un
Aşağı
Lori
(Yazıbaşı)
köyündendi.
Aşağı
Lori
Bayburt'un
Erzincan
sınırında
Otlukbeli'ye
pek
yakın.
Türkçü
zihniyetin
kürdlere
ne kadar
düşman
olduğunu
zaman
zaman
buna
benzer
olaylarla
karşılaşıyoruz.
Yarın
büyüyecek
birşeyler
istiyecek
korku ve
endişesiyle
gözünü
kırpmadan
ana
karnındaki
kürd
çocuklarını
öldürecek
kadar
canileşenlerden
(1) ne
beklenirki?
Ve ne
yazıkki
hala bu
zihniyette
olanlarla
kardeş
olmak
istiyen
sözde
kürd
zihniyet!
Hala
"HALKLAR
KARDEŞTİR"
naralarını
atan
kanıbozuk
satılmış
kişilikler
var, ne
yapalım
Allah
onları
da islah
etsin.
Bu
hatıramın
olayına
şüphesi
olanlar
N.F.Kısakürek'in
"Son
Devrin
Din
Mazlumları"
kitabına
baksın,
Hüseyn
dayının
dediği
çok az
bile.
Gerçi
tarihte
bu tür
katliamlar
çok
normaldır.
Öz
kardeşini
beşikte
saltanat
uğruna
yokeden
nice
fatihler
geldi
geçti.
05.10.2005
M.
Nureddin
Yekta |